. - Gatunki Muzyki

Disco Polo

Pomysłodawcą nazwy disco polo, stworzonej na podobieństwo italo disco (włoski styl muzyczny z początku lat 80. XX w.), był Sławomir Skręta,[potrzebne źródło] właściciel wytwórni płytowej Blue Star z Reguł koło Warszawy. Gatunek wywodzi się z muzyki granej na weselach i zabawach przez specjalne zespoły z repertuarem piosenek ludowych i weselnych, przy czym zmianie uległy instrumenty: zamiast akustycznych - elektroniczne, a w latach 80 także elektroniczne klawiszowe,ścieżką wokalną był najczęściej melodramatyczny tekst o nieszczęśliwej miłości. W pierwszej połowie lat 90. muzyka ta stała się zjawiskiem masowym, choć prawie nieobecnym w mediach. Nagrywane poza oficjalnym obiegiem kasety i płyty kompaktowe osiągały ogromne nakłady. W połowie lat 90. disco polo znalazło miejsce w programach telewizyjnych (m.in. audycje Disco Relax i Disco Polo Live w Telewizji Polsat). Przed wyborami prezydenckimi w 1995 roku zespoły disco polo angażowane były podczas kampanii wyborczej m.in. Aleksandra Kwaśniewskiego i Waldemara Pawlaka. Pod koniec lat 90. XX wieku nastąpił przesyt tej muzyki i gwałtowny spadek sprzedaży kaset magnetofonowych i płyt CD disco polo o ok. połowę, przy jednoczesnym wzroście zainteresowania polską muzyką pop, rock i hip-hop oraz zagraniczną muzyką hip-hop, dance i techno. Mniej więcej od roku 2005 obserwuje się ponowny wzrost zainteresowania tą muzyką, co objawia się m.in. coraz większą ilością koncertów granych przez wykonawców tego gatunku muzyki. W 2007 roku muzyka ta ponownie zagościła na ekranach telewizyjnych za sprawą stacji iTV, która trzy razy w tygodniu emituje audycję pt. "Discostacja" , bądź i również Radia Internetowe np. Internetowe Radio FTB - Kanał Disco Polo, Dobra Stacja - z wykonawcami tj. Kalimero, Cliver. Od 5 lipca 2008 roku na antenę Polskiego Radia Lublin powróciła audycja prezentująca muzykę chodnikową "Nie tylko Barachołka". Znana dawniej jako "Barachołka". Nadawana między 20-01 w nocy z soboty na niedzielę.

Electro

Electro - gatunek muzyki elektronicznej zapoczątkowany przez zespół Kraftwerk, a kształtowany przez producentów funkowych i hip-hopowych. Jednym z prekursorów gatunku electro jest Afrika Bambaataa, który wydał w 1982 r. jeden z obecnych klasyków tego gatunku, czyli Planet Rock, którym w późniejszym okresie inspirowało się większość artystów electro ze względu na jego nowatorską (jak na tamte czasy) linię perkusyjną i brzmienia, połączone z energicznym rapem ekipy Soul Sonic Force. Dzisiejsze electro ma wiele rodzajów i podgatunków. Najbardziej popularnym i jednocześnie najbardziej nawiązującym do klasycznego brzmienia są miami bass oraz freestyle, którego najbardziej znani przedstawiciele to niemieccy artyści tacy jak Freestyle Project , Bubble J , czy Anthony Norris, reprezentujący najbardziej komercyjną odmianę freestyle, brzmieniowo nawiązującą do muzyki dance. Z muzyką electro są często mylone style muzyki tanecznej takie jak breakbeat i electro house.

Hardstyle

Hardstyle - Podgatunek muzyki trance charakteryzujący się ostrymi samplami, nazywany inaczej HardDance, nieco ugrzeczniony, z mniejszym tempem (140-155 BPM) niż pierwowzór (ponad 160 BPM). W hardstyle zazwyczaj motyw basowy pojawia się między jednym a drugim uderzeniem, w przeciwieństwie do hardcore i gabber, gdzie motyw bassowy występuje w każdym takcie. Należy też wspomnieć że gatunek ten zawsze ma rytm w metrum 4/4. Qlimax jest najwiekszą imprezą z serii Hardstyle. Hardstyle jest bardzo dobrze znany w Holandii czy Belgii, stąd też pochodzą najlepsi DJ owej muzyki. Za rodziców tego gatunku uważa się The Prophet i Lady Dana jednakże zapoczątkował go Scot Project, który jako pierwszy użył odwróconego bassu w 'Second Trip (Scot Project Remix)'. Inni znani producenci i DJ-e to DJ Pavo, DJ Zany, DJ Luna, Yoji Biomehanika(tworzy również Hard Trance), Showtek, Alpha Twins, DJ Pila, DJ Isaac, The Headhunterz, Beholder & Balistic, Technoboy, Daniele Mondello, Deepack, Brennan Heart, A-Lusion, Project One, Noisecontrollers, Max B Grant, DJ Duro, Donkey Rollers. W Polsce najbardziej znani są DJ Driver (pierwszy Polak, który zagrał na imprezie organizowanej przez holenderską firmę Q-Dance), Enigmato, Skydriver, DJ Two-S. W Polsce najłatwiej usłyszeć ten gatunek muzyczny na Śląsku gdzie tamtejsi mieszkańcy najbardziej upodobali sobie ten styl muzyki.

Jumpstyle

Jumpstyle - podgatunek muzyki house wywodzący się z Belgii i Holandii. Charakterystyczny dla tego gatunku jest skoczny, przesterowany i głęboki dźwięk bębna basowego, podobny do występującego w muzyce gabber. Innym znakiem rozpoznawczym jest clap występujący równo z uderzeniem stopy. Pozostałe dźwięki pochodzą głównie z innych odmian muzyki trance (w szczególności hardstyle, euro trance i uplifting trance), chociaż w niektórych utworach muzyka ta jest łączona również z innymi gatunkami. Przęciętne tempo wynosi 140-150 BPM.

Muzyka Elektroniczna

Muzyka elektroniczna jest kontynuacją muzyki mechanicznej. Odziedziczyła po niej pragnienie znalezienia nie tylko samogrających, lecz także samokomponujących instrumentów. Pierwszy elektroniczny instrument, muzyczny telegraf, wynalazł Elisha Gray w 1876 roku. Kolejne dziesięciolecia przyniosły więcej podobnych wynalazków w tej dziedzinie (zobacz Kategoria:Elektrofony elektromechaniczne). Początkowo traktowane były one jako kuriozum i nie przywiązywano do nich większej wagi. W 1907 Ferrucio Busoni opublikował esej "Szkic nowej estetyki w muzyce", w którym przewidział rozwój elektronicznych instrumentów muzycznych i ich wpływ na powstanie nowych kierunków w muzyce współczesnej. Dołożono do tego nową ideologię awangardy muzycznej, najlepiej wyrażoną w pochodzącym z 1912 manifestu Musica Futurista napisanego przez włoskiego poetę awangardowego Filippo Marinettiego, który mówi: "Celem jest stworzenie muzycznej duszy mas pracujących, wielkich fabryk, kolei żelaznej, transatlantyckich liniowców, samochodów i samolotów, by połączyć wielkie tematy muzyczne z królestwem maszyn i zwycięskiej elektryczności". Muzyka elektroniczna od początku wpisała się w najbardziej awangardowe kierunki sztuki XX wieku. Pierwszy koncert "muzyki futurystycznej" ("Art of Noises") odbył się w 1914 roku w Mediolanie. 12 czerwca 1926 odbyła się przez WRNY w Nowym Jorku radiowa transmisja pierwszego polifonicznego instrumentu elektronicznego Pianorad. Utwory z repertuaru klasycznego grał Ralph Christman. W Paryżu w 1928 miała miejsce prezentacja instrumentu elektronicznego zwanego dynaphone. W czasie koncertu zagrano dwa utwory specjalnie skomponowane na ten instrument: Variations Caracteristique na sześć dynaphonów Ernesta Fromaigeata oraz Roses de Metal (belet) Arthura Honeggera. W 1929 powstaje pierwsze studio do nagrań muzyki elektronicznej Studiogesellschaft für Elektroakustische Musik w Darmstadcie w Niemczech, wykorzystujące instrumenty skonstruowane przez Jörga Magera, między innymi elektrophon.

Trance

Trance (ang. trans, uniesienie, odrętwienie) - styl muzyki elektronicznej rozwinięty w latach 90. Trance charakteryzuje tempo pomiędzy 130, a 145 BPM, bazuje na rozwiniętej, czasem podniosłej, o charakterze hymnu melodii, rytmicznej linii basowej zwykle wspieranej wyższą, rozwiniętą, dynamiczną linią pomocniczą. Większość utworów charakteryzuje także tzw. breakdown, czyli fragment w środku utworu bez beatów.